شهرنشینی و توسعه شهری یکی از پدیده های عمده دوران معاصر است پیشگامان برنامه ریزی شهری با هدف بهبود کیفیت زندگی شهرنشینی بدنبال هدایت توسعه مناسب شهرها و تعیین بهترین گزینه های راهبردی برای توسعه خصوصا در شهرهای بزرگ می باشند جایگاه تاسیسات زیربنایی شهری در توسعه کمی و کیفی شهر تا بدانجاست که برخی از صاحبنظران به دلیل نقش و جایگاه زیرساخت ها در توسعه آن را مترادف با میزان رشد و توسعه شهر بکار می برند بدلیل این جایگاه حیاتی در شهر از آن به شبکه های زیربنایی یا شبکههای حیاتی شهر یاد می‌شود. لذا پیشنهاد می‌شود شهر را همانند یک سیستم درنظر گرفت و در طرح‌های توسعه شهری توان توسعه شهر را در همه ابعاد خصوصا تاسیسات زیربنایی سنجید.